Nabeschouwing + foto's + film
Door: Usha en Ronald
Blijf op de hoogte en volg RonaldUsha
14 April 2013 | Nepal, Kathmandu
Dit was 'n reis zoals geen eerdere. Heb wat dieptepunten gehad, maar heb mezelf niet teleurgesteld èn het doel was 't meer dan waard. Niets is onmogelijk, maar soms moet je 'r hard voor werken.
Nepal is 'n mooi land met vriendelijke mensen en zeker de moeite van 'n bezoek waard.
Wat mij het meeste bij zal blijven, is de tijd aan de noordkant: 's avonds met onbekende lotgenoten om de enige warmtebron (de stoof in de eetkamer) kruipen en praten, lachen en zenuwachtig zijn over wat ons wacht.
Verder blijft 't een vreemde gewaarwording dat voor veel mensen de wereld nooit meer zal zijn dan 'n horde toeristen die langs loopt. Voor de gidsen en dragers die zo'n trekking meerdere keren per jaar, jaar in jaar uit maken en die de toeristen moeten aanhoren.
Ik wil Ronald bedanken omdat hij het aandurfde deze reis met mij te maken èn voor zijn niet aflatende aanmoedigingen en mijn zus wil ik bedanken voor 't lenen van haar man :-)
Nu ik dit heb kunnen afstrepen, ga ik aan de slag met de volgende uitdaging: met m’n neus in een actieve vulkaan hangen...
Nabeschouwing Ronald
Vooraf probeer je een voorstelling te maken hoe een dergelijke tocht er uit zal zien.
Zonder enige ervaring op het gebied van bergwandelen is dat best moeilijk. Je hoort verhalen aan van vrienden en familie en je leest wat blogs op het internet.
Uiteraard hadden we het nodige getraind, althans dat vonden wij.
Usha was serieus bezig op de sportschool en ik dacht het wel af te kunnen met mijn conditie van het hardlopen. Daarnaast hadden we een flink aantal keren lange wandelingen gemaakt en zelfs een weekend met slecht weer geoefend in de Ardennen.
Met andere woorden: we waren er helemaal klaar voor!
Dan de tocht zelf dus. Ik zal alleen voor mijzelf spreken, want ik weet dat Usha hele andere ervaringen heeft.
Na onze aankomst in Nepal en kennismaking met de groep, bleek dat wij gewoon met z'n tweeën de tocht zouden maken. Er was één gids en één drager voor onze spullen en dat was het.
De eerste wandeldagen ging het geleidelijk naar boven en het wandelen ging mij gemakkelijk af. Natuurlijk voelde ik mijn benen wel bij de lange wandeldagen, maar ik had geen last van blaren of spierpijn.
Erg leuk vond ik de wandeling die ik samen met onze drager maakte. Het was een trail van drie uur die we na de lunch zouden doen.
Omdat ik me graag een keer wilde uitsloven, ging ik de steile klim van zo'n 500 meter zo snel mogelijk omhoog. Ik moest een paar keer stoppen om op adem te komen, maar na 45 minuten waren we boven. Nadat ik de zegen had gekregen van een Boedhistische monnik, voor een veilige oversteek van de pas, ging het zo snel als mogelijk was weer naar beneden. Dit kostte ons 30 minuten.
Al met al waren we binnen anderhalf uur terug en ik moest lachen om de verbaasde blik van onze gids. Het voelde aan als een lekkere hardlooptraining.
De dag naar en over de Thorong La pas was natuurlijk speciaal.
De klim kostte ons vijf uur vanwege de sneeuw, maar ik had geen last van de hoogte, en ik was nog behoorlijk fit bij aankomst op de pas.
De afdaling was wel zwaar, wat vooral kwam door de steile afdaling en de flinke laag sneeuw. Het pad was daardoor erg glad en dat maakte de afdaling tot een spannende aangelegenheid.
De laatste twee wandeldagen waren van een hele andere orde. De ene dag 1.650 meter omhoog met alleen maar trappen (naar schatting zo'n 20.000 traptreden, dus zeg maar 1.750 trappen zoals je die thuis hebt).
En dan de volgende dag 1.800 meter afdalen met wederom alleen maar trappen. En naar beneden lopen blijkt enorm zwaar en ook een stuk gevaarlijker dan omhoog.
Al met al heb ik met volle teugen genoten van deze ontdekkingsreis, die ik samen met Usha heb gemaakt door het Annapurna-massief van Nepal. Wat een prachtige natuur en wat een vriendelijke mensen. Ik zou het zo wéér doen!
De gids vertelde me dat er ook een tocht is met drie passen boven de 5.000 meter, dus wellicht ...
----------------------------------------------------------------------------------------
Als je alle verhalen wilt horen en de gehele videopresentatie wilt zien, dan ben je van harte welkom om langs te komen.
-
14 April 2013 - 18:53
Asha Zaat:
Over "living on the edge" gesproken! -
14 April 2013 - 19:55
Christine:
Petje af hoor, spannend ziet het er uit. Je moet wel vertrouwen hebben in zo'n gids! Ik dook naar achter bij de laatste video, heb hoogtevrees :-( Leuk verslag, het acclimatiseren zal wel ff duren!!
-
14 April 2013 - 22:18
Joan:
Ik kom zeker langs om de foto's te bekijken.
Ben blij dat jullie gezond en wel thuis gekomen zijn.
Ik vond het dood eng toen ik jullie verhalen las.
Nogmaals gefeliciteerd.
T. Joan -
16 April 2013 - 09:11
Soraya & Rob:
Hoi Usha @ Ronald,
Jullie beide inmiddels alweer gesproken en deel van de gewelidige reiservaring daar bij gehoord.
Blij weer thuis te zijn maar zeker ook net zo vol nog van alle belevingen van af gelopen weken.
Mocht het zo uitkomen dan willen we graag aanschuiven om jullie verhalen, foto's en video's opnieuw te doen "beleven".
Welkom thuis in het wat vlakkere land, Nederland.
Tot ziens tot later,
Soraya & Rob -
17 April 2013 - 20:09
Armand Hessels:
Foto's waren uitnodigend, maar de video's bracht snel weer een stuk realisme terug.
Lekker weer thuis te zijn?
Hartelijke groet,
Armand
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley